Winterse gevaren
Een hond zal zich beslist vermaken in een witte wereld. Om die winterpret niet ten koste te laten gaan van zijn / haar gezondheid en veiligheid, zijn hier wat tips.
Een gezonde hond heeft een prima vacht en een gestel dat de winterkou goed kan verdragen. Jasjes zijn dan ook niet nodig. Lange wandelingen of trainingen in de vrieskou zijn geen probleem. Zolang uw hond lekker in beweging blijft, krijgt hij geen kans om teveel af te koelen.
Zwemmen in de winter
Zolang het niet vriest, mag u een gezonde hond nog best laten zwemmen, als u uw gezonde verstand maar gebruikt: niet te lang zwemmen en daarna flink in beweging houden tot u weer thuis bent. Dus niet de hond met een natte vacht in de auto leggen en zelf nog even boodschappen gaan doen(sowieso niet verstandig ), of gezellig met een kennis staan kletsen terwijl uw natte hond naast u steeds harder begint te bibberen. Geef hem geen kans om af te koelen.
Sneeuw Lekker rennen, ravotten.
Iedere hond vindt het geweldig! Helaas gaat sneeuw vaak vastzitten in de vacht. We kennen het allemaal met onze lang harige honden, van het lopen in de sneeuw vormen zich enorme sneeuw/ijsballen in de vacht. Met name onder aan de pootjes kunnen ze daar behoorlijk last van hebben. Houdt het haar daar kort, dan blijft er minder in hangen. De voeten insmeren met zuurvrije vaseline of uierzalf voorkomt ook dat sneeuw blijft plakken. Komt uw hond toch vol ijsbolletjes te zitten, probeer ze er dan niet af te trekken, want dat is zeer pijnlijk. Knijp ze fijn of smelt ze in uw hand of zet bij thuiskomst de hond met zijn/haar poten in een bak met lauw water.
klik op foto om afbeelding te vergroten
Sneeuwballen happen
Een beetje sneeuw eten kan geen kwaad, maar voorkom dat uw hond teveel sneeuw binnenkrijgt. Hij kan daardoor ziek worden en gaan overgeven, het kan buikpijn veroorzaken en dagenlange diarree. IJswater heeft hetzelfde effect. Voorkom dat uw hond teveel binnenkrijgt.
IJspret
IJspret is voor ons een genot maar is absoluut voor de hond taboe !!Het ziet er grappig uit: een hond die glibberend en glijdend over het ijs gaat. Hij kan er zelf ook best een hoop lol aan beleven. Toch is dat een erg slecht idee want voor een hond is ijs levensgevaarlijk! We kunnen het niet vaak en hard genoeg zeggen: Een hond hoort niet op het ijs!!!
Ieder jaar verschijnen weer berichten in de krant dat honden hierdoor zijn gestorven en soms dat hun baas bij de reddingspoging het leven heeft gelaten. Een hond weet echter niet of ijs dik genoeg is, of waar het betrouwbaar is. Als u hem nu vrolijk aanmoedigt om op het ijs te spelen, rent hij straks net zo enthousiast het ijs op als het dooit, en schreeuwen helpt dan echt niet meer. Zakt uw hond door het ijs bij een kanaal of rivier, dan wordt hij onder het ijs getrokken door de stroming. Door diezelfde stroming is het ijs daar vaak dun en dus extra gevaarlijk. Een hond die door het ijs zakt of in een wak belandt, komt er vrijwel nooit op eigen kracht uit. Hij kan door de kou worden bevangen en aan onderkoeling sterven. Een hond die onder het ijs terecht komt, sterft binnen enkele seconden aan cold-shock of hartstilstand, veroorzaakt door het koude water. Zelfs als hij aan de riem zit, bent u vaak niet op tijd om hem veilig uit het water te halen.
Als uw hond op het glibberige ijs rond spartelt en allerlei doldwaze buitelingen maakt, ziet dat er erg grappig uit, maar die buitelingen kunnen gemakkelijk ernstige spier-, pees- en gewrichtsblessures veroorzaken, die niet zelden eindigen in een operatie. Op zijn minst veroorzaakt zo'n glibber- en glijpartij fikse spierpijn bij uw hond. Daarnaast hebben honden geen beschermend schoeisel aan, zoals wij. IJs is niet alleen heel glad, maar zeker in combinatie met sneeuw kan het messcherpe randjes vormen. Na een flinke aanloop snel over die randjes glijden kan vervelende beschadigingen aan de voetzolen opleveren. En de kussentjes van de hond zijn niet of erg moeilijk te hechten. Het is niet voor niets dat poolhonden die voor de sledehondensport gebruikt worden, onder dat soort omstandigheden vaak schoentjes dragen. Extra voorzichtigheid is geboden als er sneeuw op het ijs ligt. Een hond ziet dan het verschil tussen wal en ijs niet meer. Houd uw hond aan de lijn als het niet vertrouwd is, en zorg dat hij nooit het ijs op gaat!
Gladheid en pekel
Als het glad is, wordt er gestrooid. Strooizout veroorzaakt lelijke, uitgebeten plekken op uw leren schoenen. Honden hebben echter geen beschermend schoeisel, bij hen komt de pekel rechtstreeks op de voetzolen terecht. Tel daarbij op dat ijs en sneeuw erg scherpe randjes kunnen vormen die de voetzolen beschadigen, en u weet dat het voor een hond geen pretje is om op gepekelde straten en stoepen te lopen; het bijt, prikt en irriteert enorm.
Als u voor de wandeling zuurvrije vaseline of uierzalf op de voetzolen en tussen de tenen van uw hond smeert, kan dat veel leed schelen. De kou krijgt minder vat, waardoor kloofjes voorkomen worden en het vet zorgt voor een beschermend laagje tegen de inwerking van pekel. Thuisgekomen spoelt u de voeten van uw hond goed af met lauw water, om zout-, sneeuw- en ijsresten te verwijderen, en droogt ze daarna goed af. Houdt de haren tussen de tenen kort, dan blijft er minder troep in hangen. Honden die ondanks die maatregelen nog steeds veel last hebben van pekel, zijn misschien beter geholpen met speciale hondenschoentjes.
Door pekel binnen te krijgen kan een hond een zoutvergiftiging krijgen. Het pekelzout gaat aan de poten van de hond zitten. Als de hond vervolgens zijn poten schoon likt krijgt hij het pekelzout binnen en kan daar ziek van worden. Het advies is dan ook: ten tijde van sneeuw de poten na het uitlaten goed afspoelen met lauwwarm water en vervolgens drogen, verder controle van de voetzooltjes, evt. kunt u deze preventief insmeren met vaseline en u kunt de zwaar bestrooide straten mijden.
Het is ook niet ondenkbaar dat een hond een grote hap pekelzout binnen krijgt wat niet goed uitgestrooid is door een strooiwagen. Dit kan dodelijk zijn. De opname van zout kan al schadelijke gevolgen hebben vanaf 1,9 gram per kilogram lichaamsgewicht. Een opname van 3,7 gram per kilogram lichaamsgewicht is een dodelijke dosis.