Meest voorkomende oorzaken van zoutvergiftiging

• In de winterdag bij sneeuwval worden de straten en paden gepekeld. Het pekelzout gaat aan de poten van de hond zitten. Als de hond vervolgens zijn pootjes schoon likt krijgt hij het pekelzout binnen;

• Als de hond een vreemd voorwerp of een ongewenste stof heeft gegeten wordt soms geadviseerd om de hond te laten braken door het toedienen van een lepel zout om het braken op te wekken. Dit advies is echter achterhaald;

• Bij het zwemmen in de zee kan de hond teveel zeewater binnenkrijgen;

• Vaatwasmachinezout;

• Zoute drop;

• Likstenen.

 

Hoe herken ik een zoutvergiftiging

Zout werkt irriterend op het slijmvlies van het maag-darmkanaal. Als het zout in de maag blijft zitten wordt het opgenomen door het bloed. Hierdoor wordt in het bloed een te hoog natriumgehalte aangetroffen. Het bloed gaat water onttrekken van de omringende weefsels, dit kan leiden tot uitdroging van de cellen.

Zichtbare verschijnselen bij de hond zie je bij een natriumconcentratie van meer dan 170 mmol/L.

 

De eerste zichtbare verschijnselen van een zoutvergiftiging zijn:

• Gebrek aan eetlust

• Braken

• Diarree

• Oedeem

 

Wanneer de natriumconcentratie ook in de hersenen stijgt kan dit leiden tot:

Neurologische klachten

Bij neurologische klachten moet men denken aan rusteloosheid, prikkelbaar of juist sloom, toevallen, koorts, onwillekeurig samentrekken van de spieren, versnelde ademhaling, verhoogde hartslag en hartritmestoornissen.

Uiteindelijk kan de hond in coma raken en overlijden.

Hoeveel zout is schadelijk

De opname van zout kan al schadelijke gevolgen hebben vanaf 1,9 gram per kilogram lichaamsgewicht. Een opname van 3,7 gram per kilogram lichaamsgewicht is een dodelijke dosis.

Een eetlepel zout is ongeveer 16,5 gram.

Behandeling

Als de dierenarts het vermoeden heeft dat er van een zoutvergiftiging sprake is zal hij de natrium- en chloorconcentraties in het serum meten.

Bij een milde vorm van zoutvergiftiging kan men de hond gecontroleerd kleine beetjes water laten drinken om zo het natrium- chloorgehalte omlaag te krijgen.

Bij een ernstige vorm van zoutvergiftiging wordt door middel van een infuus geprobeerd de natriumconcentratie te verlagen. Hierbij moeten ze rekening houden dat de natriumconcentratie ook weer niet te snel mag zakken omdat dit schadelijke gevolgen voor de hond kan hebben.

Helaas is de behandeling niet altijd afdoende om de hond te redden.

Hoe voorkom je zoutvergiftiging bij de hond

 

• Spoel in de winterdag na een wandeling over wegen/paden waar gepekeld is altijd de potengoed schoon.

• Geef de hond na het eten van iets fouts nooit een eetlepel zout om het braken op te wekken. Raadpleeg je dierenarts. Hij kan de hond een injectie geven die braken opwekt.

• Let op je hond bij het zwemmen in zeewater zodat hij niet te veel zeewater (dus zout) binnenkrijgt.

• Leg zoute producten altijd weg zodat je hond er niet aan kan komen.

• Let op als je de hond mee naar een manege of weiland neemt. Paarden, koeien e.d. hebben likstenen (= zoutblokken) nodig. Laat je hond niet zonder toezicht tussen deze dieren lopen.